نان های شهرستان میامی

نان پیچو: پیچو نوعی نان سنتی است بیشتر در نواحی محلی شهرستان میامی طبخ می‌شود این نان مانند همه فرآورده‌های نانی، با خمیری از ترکیب آرد گندم، آب، نمک و خمیرترش به دست می‌آید اما تفاوت عمده آن با سایر نان‌ها افزودن مقادیر فراوانی زردچوبه، روغن و کنجد به خمیر اولیه است.

محلی‌های میامی درباره پخت این نان می‌گویند زمانی که خمیر اصطلاحاً ورآمد، آن را به‌صورت چانه‌های بزرگ یا به زبان محلی «زواله» درمی‌آورند و ترکیب روغن و زردچوبه که از قبل با یکدیگر مخلوط کرده و به آن دما داده‌اند را به خمیر می‌افزایند سپس خمیر را بازکرده و آن را در تنورهای خانگی پخت می‌کنند.

توصیف بوی کنجد برشته روی نان پیچو و عطر خوش نان که در تنور خانگی پخته است در هیچ قلمی نمی‌گنجد همچنین درباره این نان باید گفت، محلی‌ها معتقدند پیچو از خوشمزه‌ترین نان‌های محلی شهرستان میامی است.

نان فطیر: نان فطیر ازجمله نان‌های محلی میامی است که خمیر آن از مخلوط آرد، روغن، شیر و شکر درست می‌شود پس از چند ساعت خمیر را به‌صورت چانه‌های بزرگ درآورده و نان دوار فطیر را در تنور خانگی می‌پزند.

نکته قابل‌توجه درباره فطیر آن است که قدیمی‌ها برای تخمیر خمیر نان فطیری، آن را زیر لحاف‌کرسی می‌گذاشتند و برای پخت نان فطیر آداب‌ورسوم مختلفی را اجرا می‌کردند که برای مثال می‌توان به الک کردن آرد توسط بانوان محله و خواندن دعا در هنگام این کار اشاره کرد.

نان سلم(اسفناج کوهی): پخت این نان تنها در ماه‌های اردیبهشت و خرداد ممکن است چراکه گیاه سلم(اسفناج کوهی) تنها در آن زمان می‌روید خمیر این نان از ترکیب آرد، آب، نمک، روغن دنبه گوسفند، مایه‌خمیر، پیاز فراوان و اسفناج کوهی درست می‌شود و به‌عنوان یک نان مقوی و خوشمزه در روستاهای بخش کالپوش شهرستان میامی مانند روستای نام نیک، طرفداران بسیاری دارد.

برای طبخ این نان ابتدا باید خمیر را با آب، آرد، نمک و مایه‌خمیر ورز داد سپس پیاز و اسفناج کوهی که از قبل با حرارت زیاد و با ادویه فراوان اصطلاحاً سرخ‌شده باشد، را به آن می‌افزاییم و آن را در تنور قرار می‌دهند طبخ این نان کمی دشوار است چراکه چسباندن خمیری سنگین متشکل از اسفناج کوهی و پیاز، به دستانی هنرمند و چالاک نیازمند است و در غیر این صورت خمیر از تنور جداشده و اصطلاحاً می‌ریزد.

نان‌روغنی: نان‌روغنی یا جزغاله(چربی گوسفند) درشهرمیامی تهیه می‌شود و مواد موردنیاز برای تهیه آن، چربی پخته دنبه گوسفند، ادویه، آرد گندم، نمک، ماست و مایه‌خمیر است.

این نان در اطراف شهرمیامی طرفداران بسیاری دارد جزغاله درگذشته بیشتر از امروز طبخ می‌شد و شاید دلیل آن نیز عدم تمایل زندگی شهری به مصرف روغن دنبه گوسفند در روزگار فعلی باشد زمانی که مردم استان سمنان برای مایحتاج روغن زمستان خود چربی گوسفند را برای تهیه روغن می‌پختند، ته‌مانده چربی حیوانی را برای طبخ نان جزغاله جمع‌آوری می‌کردند و نان‌روغنی معروف به جزغاله را به دو نوع مختلف طبخ می‌پختند.