لباس محلی و قدیمی شهرستان میامی

به گزارش میامی نیوز،برایند اطلاعات موجود از متون قدیم نشان می دهد که پوشاک ایرانیان در زمان ۵۵۰ قبل از میلاد تا دوران جنگ های صلیبی، ادامه لباس بابلی ها و آشوری ها و بسیارمتنوع و گوناگون بود. آن ها لباسی به نام «کندیسآ» به تن می کردند که از پشم، کتان و ابریشم تهیه می شد.
کندیس موجود در این دوران لباسی بود با آستین های گشاد که به صورت پیلی هایی منظم در پشت بازو قرار می گرفت. دامن این لباس در جلو شکم یا در زیر پهلوها چین می خورد و به شکل پیلی هایی منظم در می آمد. در زیر این لباس، پیراهن و شلوار زیر و جوراب می پوشیدند.
کارشناسان می گویند سرزمین ایران اقوام و فرهنگ های مختلفی را تحت یک ملیت و در یک جغرافیای واحد جمع کرده است که ترکیب اقوام و فرهنگ های مختلف در فرهنگ و جغرافیای ایران، به نحو بارزی خود را در لباس و پوشاک نشان داده است.
در طول سالیان دراز ایرانیان مواد اولیه لباس خود را می کاشته اند، می بافته اند و با فن رنگرزی ویژه خود آن را رنگ و تزیین می کرده اند که حفظ نجابت، چشم نوازی، تناسب با سنین مختلف، طبقات و مشاغل اجتماعی از ویژگی های خاص پوشاک سنتی بوده است.
به اعتقاد صاحب‌نظران میراث فرهنگی، در ایران در میان اقشار و طبقه های گوناگون به تناسب موقعیت های مختلف انواع طرح ها و نقش های لباس برای زنان و مردان، کودکان و جوانان و حتی سالخوردگان وجود داشته است.
این طرح ها و لباس های سنتی آنچنان تنوعی را ایجاد کرده است که هیچ سرزمینی مانند ایران با این میزان گوناگونی پوشاک مواجه نبوده است.
در استان سمنان نیز پوشاک سنتی فراوانی متناسب با فرهنگ شرایط اقلیمی و جغرافیایی این استان وجود داشته و دارد که در این گزارش به معرفی پوشاک شهرستان میامی، قسمتی از فرهنگ ناب این مرز و بوم پرداخته شده است.

شهرستان میامی به علت شرایط جغرافیایی مختلف هر قسمت از آن دارای آب و هوای متفاوتی بوده.لباس محلی مردم شهرستان به نحوی با وضعیت آب و هوایی منطقه ارتباط دارد.به طوری که لباس مردم منطقه کالپوش،فرومد،سرحدات،کلاته های شرقی،میامی و…تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارد.
امروزه مردم میامی کم‌تر از لباس‌های محلی استفاده می‌نمایند.

لباس محلی مردان میامی شامل سرپوش مردانه، تن پوش تابستانی مردانه، تن پوش زمستانی مردانه و پاپوش مردانه، کت چُقا، شلوار کمری، گیوه است.جوراب نخی، جوراب پشمی، شال پا، چارق، چارق اتلی، چشمک، دوندی، ارسی، گالش، گیوه، پاکش و مچ پیش از جمله پاپوش های مردان گذشته شهرستان میامی بوده است.

میل زنان به تنوع و زیبایی باعث شده است که پوشاک زنان از تنوع بیشتری برخوردار باشد و رنگ های متفاوت و نقش های و طرح های متنوعی داشته باشند اما اکنون به علت نزدیکی مناطق به نقاط شهری و تغییر یافتن بر اساس الگوهای جدید لباس ها شکل سنتی خود را از دست داده اند اما تنوع رنگ هنوز هم به چشم می خورد.

تزییناتی مانند سوزن دوزی و یا زیورآلات قابل استفاده در پوشاک سنتی بسیار گران قیمت هستند و قشر جوان و قشر متوسط جامعه نمی تواند این پوشاک را تهیه کند و به دلایل بحث های اقتصادی باید از آن صرف نظر کند.
به علت گرانی این پوشاک، در زمان حاضر خانواده ها فقط به عنوان وسیله ای برای تزیین خانه هایشان از اقلام فرهنگی استفاده می کنند.

لباس‌های محلی زنان شهرستان میامی عبارت است: نوعی سرپوش موسوم به چارقد که طرح و جنس و رنگ و اندازه آن درمناطق مختلف فرق می‌کند.

شلیته نیز از دیگر لباس‌های مورد استفاده زنان میامی است. پاپوش زنانه نیز بسته به فصل گرم یا سرد متفاوت است که مورد استفاده قرار می‌گیرد.

امروزه لباس‌های محلی درمناطق مختلف شهرستان میامی کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند و مردم شهرستان میامی همان لباس‌های رایج در کل کشور و استان را استفاده می‌کنند.